12 maart 2024
“Als alle jongeren in de jeugdzorg een JIM hebben, dan gaat dat een groot verschil maken.”
Saad ging op bezoek bij Stephanie. Zij is twintig jaar jong en woont in Alkmaar.
Hoi Stephanie. We beginnen bij het begin… Hoe kwam je met jeugdzorg in aanraking?
Mijn gedrag begon om te slaan toen ik dertien was. De thuissituatie liep niet lekker. En vanaf mijn veertiende werd ik door jongens onder druk gezet om naaktfoto’s en filmpjes te sturen op school. Toen ben ik aan de lopende band met jeugdzorg in aanraking geweest en kwam ik o.a. ook terecht bij Fier Friesland, waar andere meiden zitten die met sexting of seksuele uitbuiting te maken hebben gehad.
Dat klinkt heftig. Hoe reageerden mensen om je heen? Je eigen netwerk, vrienden en familie?
Vrienden had ik niet echt meer. Ik had wel een vriendinnetje, maar zij was dertien destijds en voor haar was het moeilijk om te zien. En ze had zelf ook al genoeg aan haar hoofd. Dus die hield wat afstand, waardoor ik me eigenlijk nog meer alleen voelde. Mijn ouders kwamen wel op bezoek, af en toe. Maar dat liep ook steeds uit de hand, wat er uiteindelijk voor zorgde dat ik naar Jeugdzorg Plus moest. Daar ben ik één dag op de groep geweest, maar toen ik daar de zoveelste poging tot zelfbeschadiging deed, zat ik vervolgens negen maanden lang in de isoleercel.
Oh, dus tussen je vijftiende en negentiende heeft niemand jou de JIMvraag gesteld of het eigen netwerk erbij betrokken?
Nee, ik had wel een zorgteam. Maar dat waren allemaal van die hoge piefjes, advocaten en jeugdzorgmedewerkers. Niemand had me ooit verteld over de JIM.
Interview gaat verder onder de foto.
En wat gebeurde er met je, toen je werd gevraagd om een JIM te kiezen?
Nou, in eerste instantie begreep ik het eigenlijk niet zo goed. Want ja, degene die het me uitlegde, wist er eigenlijk ook nog niet zo heel veel van. En ik had zoiets van: iedereen regelde altijd dingen voor mij…
…Maar nu werd jou gevraagd om zelf over zoiets na te denken en iemand om je heen te kiezen?
Ja, en ik was niet zo goed in keuzes maken, dus ik was bang dat het dan weer mis zou gaan en dat iedereen boos zou worden. En toen kreeg ik dus Jowi. Dat is mijn begeleider. Zij legde het me stap voor stap uit en dat klonk beter dan dat anderen steeds voor mij beslissen. Het was eng om iemand te kiezen, maar het was wel een stap naar zelfstandigheid.
Kon je gelijk bedenken wie je JIM moest worden?
Ja, mijn pleegvader.
En wat gebeurde er toen je die vraag aan hem stelde?
Ja het was een beetje tussen neus en lippen door haha. Maar toen hij vroeg wat het was, heb ik Jowi wel het woord laten doen. Ik vind het uitleggen nog lastig, wat het allemaal inhoudt.
Merkte je iets van verandering toen de JIM eenmaal was geïnstalleerd?
Zeker, ik werd rustiger. Kijk, ik ben een ADHD’er. Ik ben heel impulsief. Maar juist nu, omdat ik zelf de regie heb, voel ik mij een stuk volwassener en word ik rustiger, en probeer ik na te denken voordat ik iets ga doen. Ik kan nu ook rustiger praten met mensen en ben meer met mijn hoofd bij het gesprek.
En heeft je JIM je daarbij geholpen? Wat veranderde allemaal om je heen? Ook qua hulpverlening?
Jazeker, en ik kon vanaf mijn 18e dingen zelf bepalen. Ik voelde me niet meer een driejarige, waarvan het handje vastgehouden moet worden. Dus als ik nu zeg: ik wil therapie, dan gaan ze me ook echt helpen.
Wat is jouw toekomstplan? Hoe ziet jouw leven er over een paar jaar uit?
Een eigen huis, een eigen auto, een baan bij de politie. Het liefst eigenlijk bij het arrestatieteam, maar ik ben te klein, dat is een beetje jammer. Maar in ieder geval bij de recherche, dat wil ik! Moordzaken en vermissingen oplossen. Hopelijk heb ik dan ook mijn therapieën voltooid. En misschien heb ik dan een partner, als ik eraan toe ben haha.
Is jouw JIM nog steeds betrokken?
Ja, het gaat eigenlijk steeds beter, dus daardoor wordt het contact wel iets minder, ook met Jowi.
Hoe zie jij jeugdzorg in de toekomst?
Ik denk dat de JIM wel het verschil kan maken. Als alle jongeren in de jeugdzorg een JIM hebben, dan gaat dat een groot verschil maken.
Is er nog iets wat je wilt vertellen aan de lezers?
Zet je oren open en luister naar de jongeren. Jongeren weten zelf wel wat ze willen. En wat er nodig is om te komen tot waar ze naartoe moeten. Werk samen met de jongeren!