"Het trainingsacteren werkt een beetje therapeutisch."

Hoe zie je de toekomst voor je?

Ik voelde mij altijd begrepen bij Jarabee hoor, maar ik hoop natuurlijk niet meer in aanraking te komen met de jeugdzorg, zeker niet met een kindje op komst. Ik ben blij dat ik mijn ei kwijt kan bij mijn tante. Ik weet dat zij het nooit met anderen zal delen. Dat is nog wel eens anders geweest met andere mensen. Maar haar vertrouw ik. Ik kan ook bij haar terecht als ik even weg wil van huis. Het is mijn rustplek daar. Verder denk ik dat ik misschien ook wel iemand’s JIM kan zijn in de toekomst, en ik hoop natuurlijk dat ik ook voor mijn kind een vertrouwenspersoon kan zijn.

Je bent nu ook de opleiding tot trainingsacteur aan het volgen bij ons. Gefeliciteerd nogmaals dat je door de selectie bent gekomen! Hoe ervaar je de training tot nu toe?

Dankjewel! Ja, ik vond het heel leuk. Kijk, ik haat school hahaha. Maar ik heb hier veel geleerd! Tijdens het acteren, voelt het alsof er een last van je schouder valt, omdat je er dingen uit kan gooien. Ik begreep van andere jongeren dat ze dat herkennen. Het werkt een beetje therapeutisch. Ik hou al van jongs af aan van acteren, maar dat ik nu bezig kan zijn om mijn emoties te uiten én mij te verplaatsen in een ander, dat werkt motiverend!

Zoals je weet is het trainingsacteren nu een onderdeel van JIMpact. We gaan het dus landelijk uitrollen. Hoe vind je dat?

Beter! Dan worden wij als jongeren beter begrepen. En omdat er ook hulpverleners zijn, merk je dat zij er ook van leren. We begrijpen elkaar. Ik geloof dat jullie echt een verandering gaan maken in de jeugdzorg.

Hoe denk je dat de jeugdzorg er in de toekomst uit zal zien?

Ik denk en hoop dat de term ‘probleemkind’ minder voor zal komen. Ik denk dat jullie dat, mede door het trainingsacteren, echt gaan veranderen. Jongeren gaan een andere kijk krijgen op hulpverlening en andersom. Jongeren voelen zich vaak onbegrepen en dan verschilt het hoe een jongere daarop reageert, ook door de opvoeding. De een huilt, de andere is boos en maakt dingen kapot. En soms zegt een hulpverlener dan net hetgeen wat een jongere triggert om nog bozer of verdrietiger te worden. Ik hoop dat jullie in drie jaar kunnen veranderen dat hulpverleners steeds beter weten hoe ze met bepaalde triggers van jongeren om moeten gaan, zodat het niet escaleert. Dat jongeren zich begrepen voelen. Dat zou de jeugdzorg echt beter maken!